νομίζεις ότι η ζωή κρατά για πάντα..
νομίζεις ότι δεν θα χτυπήσει εκείνο το τηλέφωνο για εκείνη την είδηση που σε γονατίζει..
και φοβάμαι..
όσο περνάνε τα χρόνια τόσο πιο πολύ φοβάμαι εκείνο το τηλέφωνο..το υποθετικό..
χρονικά και χωρικά..
άραγε πότε θα χτυπήσει?τι είδηση θα μεταφερθεί?
εγώ που θα είμαι? ποιον θα αφορά αυτήν την φορά?
η ζωή δεν κρατά για πάντα..
δεν είμαστε αθάνατοι..
είμαστε τρωτοί και εύθραστοι..
και φοβάμαι..
