no...

www.youtube.com/watch?v=84yBioZZwf4

η αλήθεια είναι πως έχω χάσει τις αλήθειες μου καιρό τώρα και κάθε μέρα για μένα είναι ένας μαραθώνιος για να βρω τα κομμάτια μου, που είναι πεταμένα από εδώ και από εκεί..

παλιότερα αυτή η συγκομιδή γινόταν με αγάπη και αφοσίωση..νομίζω πως αυτήν την περίοδο δεν υπάρχει καλή διάθεση για να με συναρμολογίσω ξανά..

και φοβάμαι...

i do not...

καμιά φορά βρίσκω τον εαυτό μου να ψάχνει τόσο πολύ την ουσία και να χάνει όλο το ταξίδι..νομίζω είμαι αρκετά μπερδεμένη..δεν ξέρω πότε έχει ήλιο και πότε σκοτάδι..δεν ξέρω αν έχει κρύο ή ζέστη..δεν ξέρω αν είμαι χαρούμενη ή λυπημένη..δεν ξέρω αν έχω ανάγκη ή απλά ζω..πολλά δεν ξέρω..πολλά δεν θέλω να δω..

και αυτή η άρνηση στο φως με βρίσκει αντιμέτωπη με τους χειρότερους φόβους μου..

και αυτή η άρνηση να ζω με βρίσκει αντιμέτωπη με την υπόλοιπη ζωή μου..

dust..

τσικνοπέμπτη ε?

θυμάμαι σαν φοιτήτρια στην Πάτρα πόσο το διασκεδάζαμε..η αδερφή μου λογικά θα πάει στο καρναβάλι με το αμόρε της και νομίζω ότι η ζήλια θα με πνίξει..

πόσο δύσκολο είναι να σκαλίζεις τις αναμνήσεις..σαν αρχαιολόγος που με τα εργαλεία του προσπαθεί να μην καταστρέψει τα ιστορικά αυτά έργα..που αργά αφαιρεί τις σκόνες τους για να μην καταστρέψει την παραμικρή λεπτομέρεια.

ένα βράδυ ακόμα με βρίσκει να αλλάζω ιδιότητα..ένα βράδυ ακόμα με βρίσκει να μην με χωράνε οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού..να μην με χωρά το χώμα της γης..

στην υγειά των ονείρων και των αναμνήσεων μας..άντε..καλές απόκριες..μιας και μαζευτήκαμε πολλοί μασκαράδες σε τούτον τον τόπο...

φωτιά...

κατεβήκαμε στην πορεία χθες..η ατμόσφαιρα εκτός από δακρυγόνα και χημικά είχε και πολύ  θυμό..και λίγα κάνανε..έπρεπε να "κάψουν" την Βουλή και όλους αυτούς τους "σωτήρες" που δηλώνουν ότι προασπίζονται τα δικαιώματα του Ελληνικού λαού..

είμαι 25 χρονών και μου έχουν κλέψει όλα μου τα όνειρα..τι λένε άνθρωποι 50 χρονών με οικογένεια που δεν έχουν να δώσουν ένα κομμάτι ψωμί στο παιδί τους? τι λένε 35 χρονών άνεργοι που θέλουν να κάνουν οικογένεια? τι να λένε 70 χρονών άνθρωποι που δούλεψαν από τα 7 τους χρόνια και περιμένανε ότι θα τους βρουν καλά γεράματα?Μου έρχονται στιγμές από την κατοχή, όπως την έχω διαβάσει ότι την έχουν ζήσει..θα πέφτουνε στον δρόμο άνθρωποι από πείνα?..θα ορμάνε αν  σε βλέπουν να γυρίζεις με μια σακούλα από σουπερμάρκετ?θα κλέβουν?θα πλουτίζουν πάλι οι μαυραγορίτες??δεν ξέρω...σε τέτοια κατάσταση θα φτάσουμε?

συζητούσαμε με τα παιδιά χθες για τους ματατζήδες..λέγαμε για τον παραλληλισμό με τους στρατιώτες στο Πολυτεχνείο..."είμαστε άοπλοι", "αδέλφια μας στρατιώτες δεν θα σηκώσετε όπλο και δεν θα πυροβολήσετε, δεν θα σκοτώσετε τα αδέρφια σας", "απόψε σκοτώνουν τα παιδιά σας"..

με τι μούτρα πηγαίνουν στη "δουλειά τους"???

γέμισε η χώρα προδότες..

τι να πούμε για τα ΜΜΕ?..ποιος ανοίγει τηλεόραση πλέον για να ενημερωθεί?μαριονέτες των πολιτικών..

μπορεί να μην είμαι καλή στην ιστορία αλλά πολύ φοβάμαι ότι αυτή η δικτατορία δεν έχει αρχίσει ακόμα έτσι όπως αυτοί την φαντάζονται..

και εμείς τι κάνουμε?δεν είμαι πολύ αισιόδοξη..η Έφη λέει για επαναπροσδιορισμό των αξιών..ίσως ακούγεται καλό, θα μάθουν οι άνθρωποι να ζουν με τα απαραίτητα..

εγώ λέω ότι αυτό ίσως να μην αρκεί..λέω ότι θα μας μετατρέψουν σε ένα άχρηστο γεωγραφικό κρατίδιο που θα το κόψουν και θα το μοιράσουν σαν τράπουλα..αλίμονό μας σε όποιον τύχουμε..

depth...

νιώθω ότι έχω μέσα μου ένα βαθύ πηγάδι..

και ό,τι ζω  κολλάει σαν βδέλα πάνω στο σκοινί και αυτό βαραίνει..και έτσι όσο και να τα τραβάω να βγουν έξω..αυτά δεν μπορούν..και τραβάω...τραβάω το σκοινί...αλλά δεν μπορώ...

τα κατακάθια μας λοιπόν...αυτά μας απομένουν..αυτά μας καθορίζουν σε στιγμές αδυναμίας..λες και μόνο αυτά έχουμε..λες και τίποτα άλλο δεν αναγνωρίζουμε από τον εαυτό μας..

αυτό που ίσως ξέρω είναι ότι σιγά σιγά τα κατακάθια μου με σιγοτρώνε..και πολεμάω να ανθίσω άσπρες μανόλιες πάνω τους αλλά αυτός ο πόλεμος με βρίσκει απρόθυμη..

πότε η λέξη ευτυχία θα μπει στο λεξιλόγιό μου?ξέρω ότι έχω πέσει τελευταία..ξέρω ότι με πιάνει μια τρομαχτική τρέλα και έχω επιθυμίες που με αφήνουν άφωνη..και ίσως εξαιτίας αυτών των επιθυμιών μπορώ ακόμα να αναπνέω...απλά, φοβάμαι τι στιγμή που το θνητό οξυγόνο δεν θα με φτάνει..

μπορούν οι άνθρωποι που η ψυχή τους είναι πιο βαθιά από την πληγή τους (αυτό μου το είχε πει μια φίλη και το κρατάω σαν φυλαχτό) να αντέξουν αυτόν τον κόσμο?..

αλλά όση βαθύτητα κι αν σε διακρίνει..κάποια στιγμή φτάνεις στο τέλος..κ τι κάνεις μετά??

www.youtube.com/watch?feature=endscreen&NR=1&v=O1Mr81D7afY

τα χέρια είναι αδειανά και η ψυχή μόνη...

no significance...

ξεφυλλίζοντας τα σκονισμένα λοιπόν..είμαι πάλι εδώ..η ανάγκη για την γραφή έχει γίνει όπως το οξυγόνο..

το 2008 ξεκίνησε αυτό το μπλογκ..συνειδητοποίησα ότι προχθές μπήκα στον τέταρτο χρόνο..και έχω πει πολλά..έχω μοιραστεί πολλά..και χαίρομαι που είναι πολλά γιατί το μυαλό φαίνεται ότι δεν ημερεύει ποτέ...

http://www.youtube.com/watch?v=HO0svGjVEP8

χμ....πρέπει να ανεβούμε κυρίες και κύριοί μου..το οφείλουμε στους εαυτούς μας γιατί τα δύσκολα δεν έχουν έρθει ακόμα....

boring....

http://www.youtube.com/watch?v=4mRhHSHW7r8

ουφ...αφού δεν μου ταιριάζουν τα ξεκαθαρίσματα..αφού αν μου πεις ξεκαθάρισε την θέση σου εγώ θα την κάνω τόσο περίπλοκη που ο γόρδιος δεσμός θα φαίνεται μάλλινο κουβαράκι της γιαγιάς..

τι με ρωτάτε..αν δεν θέλω να σας πω, απλά δεν θα σας πω...

αν μπορούσα να γίνω για λίγο διάφανη και να μην με αγγίζει τίποτα..μεταφορικά και κυριολεκτικά..ΔΕΝ θέλω...δεν γουστάρω..πως το λένε...

βαριέμαι να εξηγούμαι..βαριέμαι...γιατί αν ήσουν εκεί που έπρεπε όταν έπρεπε δεν θα χρειαζόταν να απολογηθώ για την απουσία σου..στο κάτω κάτω δικιά σου απουσία είναι..τέρμα οι καλύψεις..αναλάβετε τις ευθύνες σας..ωριμάστε και αντιμετωπίστε την αλήθεια...

τίποτα δεν είναι ίδιο...μεγαλώσα και δεν συγχωρώ...